Program terapii

Terapia w naszym ośrodku trwa 8 tygodni i oparta jest na oddziaływaniach grupowych oraz intensywnej psychoedukacji. Znaczna część czasu poświęcana jest na psychoedukację w grupie, a także na wykonywanie pisemnych, zleconych przez terapeutów zadań przedstawianych w trakcie spotkań grupowych. Program terapeutyczny jest programem integrującym założenia modelu Minnesota, tradycję 12 Kroków Wspólnoty Anonimowych Alkoholików z elementami metody społeczności terapeutycznej.

Jeśli nie słyszałeś nigdy o modelu Minnesota, warto zapoznać się z niektórymi jego założeniami poniżej, gdyż być może rozwieje to choć część Twoich wątpliwości dot. leczenia choroby alkoholowej.

Choroba alkoholowa jest chorobą przewlekłą, nieuleczalną (choć można zatrzymać jej postęp), „demokratyczną”, ale przede wszystkim nieleczona staje się choroba śmiertelną. Oznacza to, że osoba, która na nią cierpi, potrzebuje kompleksowego i intensywnego leczenia, na które składa się edukacja, oddziaływania grupowe oraz psychoterapia indywidualna u terapeuty prowadzącego. Powodzenie terapii uzależnienia od alkoholu (jak i od innych substancji psychoaktywnych) zależy jednak głównie od zaangażowania i motywacji osoby chorej. Nawet doskonale przygotowany pod względem merytorycznym i technicznym oddział lub przychodnia leczenia uzależnienia nie jest gwarantem utrzymania dożywotniej abstynencji. Proces leczenia jest długi i nie ogranicza się jedynie do wizyty w ośrodku (patrz: fazy leczenia choroby alkoholowej).  Dlatego po ukończeniu terapii podstawowej w naszym oddziale niemalże koniecznym jest korzystanie z dalszej pomocy terapeutycznej w swojej miejscowości w trybie ambulatoryjnym lub w postaci grup samopomocowych AA.

• alkoholizm jest chorobą znacząco różniącą się od innych zaburzeń czy chorób psychicznych, a jednocześnie pierwotną (nie jest to bowiem przejaw innych zaburzeń, po których rozwiązaniu alkoholizm przestanie istnieć, jak również nie wynika on z jakiejkolwiek innej choroby, bo sam w sobie jest chorobą)

• alkoholizm jest chorobą przewlekle postępującą, śmiertelną i co istotne – niezawinioną, na której powstanie złożyło się wiele różnych czynników (polietiologia)

• obowiązkiem jest traktowanie z należytym szacunkiem i zrozumieniem osób, które cierpią na tę chorobę oraz szanowanie ich osobistej godności
• wstępna motywacja nie decyduje o przebiegu i wynikach leczenia

• obowiązkiem jest dążenie do umożliwienia osobie uzależnionej identyfikacji z objawami choroby, co może wywołać u niej potrzebę dokonania zmian w swoim życiu

• jednym z najważniejszych objawów choroby jest zaprzeczanie (często słyszy się, że alkoholizm to choroba zaprzeczeń i nawrotów), przy czym istnieniu choroby zaprzecza również najbliższe otoczenie chorego

• jako cel długofalowy stawia się dożywotnią abstynencję od wszelkich substancji psychoaktywnych;

• terapię prowadzi się w małych grupach, w których każdy pacjent traktowany jest jednak indywidualnie, ma bowiem ustaloną swoją indywidualną drogę wychodzenia z choroby oraz własne sposoby zarówno unikania powrotu do picia jak i zapobiegania nawrotowi choroby

• w terapii wykorzystuje się Programu Dwunastu Kroków oraz systematyczny udział w spotkaniach Wspólnoty Anonimowych Alkoholików.